คุณไม่ทะเลาะวิวาทไม่โกงและปฏิบัติตามบทบาทของคุณเป็นประจำ: เขาเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัวเธอเป็นคนดูแลเตาไฟ
พวกเขาเติบโตขึ้น อาชีพการงานของพวกเขาได้ก่อตั้งขึ้น และทันใดนั้นความเงียบอันน่าสยดสยองก็เข้ามาปกคลุม ผู้สื่อข่าว HERE NEWS รายงาน
ทำไมเราถึงอยู่ด้วยกัน? อะไรทำให้เราดำเนินต่อไปเมื่อ “โครงการ” สำคัญ ๆ เสร็จสิ้นแล้ว? สุญญากาศที่มีอยู่นี้ เมื่อมีรูปแบบ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีเนื้อหาเหลืออยู่ น่ากลัวกว่าเรื่องอื้อฉาวที่ดังมาก เนื่องจากไม่มีกลวิธีต่อต้านมัน ไม่มีศัตรูให้ต่อสู้
รูปถ่าย: ที่นี่ข่าว
วิกฤตนี้เป็นขั้นตอนธรรมชาติในการพัฒนาความสัมพันธ์ระยะยาว ซึ่งบางครั้งนักจิตวิทยาเรียกว่า “กลุ่มอาการรังที่ว่างเปล่า” ในความหมายที่กว้างกว่า เมื่อความผูกพันภายนอกหายไป – ความจำเป็นในการเลี้ยงดูลูกสร้างอาชีพร่วมกัน “เอาตัวรอด” – ทั้งคู่ต้องเผชิญกับคำถามเปิดกว้าง: เราทำอะไรด้วยตัวเองโดยปราศจากงานเหล่านี้?
และบ่อยครั้งปรากฎว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมาที่คุณอยู่ด้วยกันคุณลืมไปแล้วว่าจะเป็นเพียงสามีภรรยาได้อย่างไรและไม่ใช่ผู้บริหารร่วมที่มีประสิทธิภาพ คุณสามารถใช้เวลาช่วงเย็นในห้องเดียวกันได้ แต่รู้สึกราวกับว่าคุณถูกกั้นด้วยกระจกหนา
บทสนทนาลดเหลือเพียงการพูดคุยเรื่องบิลและแผนการของเด็กๆ เพราะดูเหมือนไม่มีหัวข้อให้พูดคุยอย่างจริงใจอีกต่อไป คุณได้กลายเป็นหุ้นส่วนในประเทศที่ยอดเยี่ยม แต่คุณเลิกเป็นคู่รักและเพื่อนฝูงแล้ว และการตระหนักรู้นี้มาพร้อมกับความขมขื่น
นักบำบัดครอบครัว วิกเตอร์ คาแกน เชื่อว่าวิกฤติครั้งนี้ไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นโอกาส “ทั้งคู่ต้องเผชิญกับทางเลือก: ยอมรับว่าสหภาพของพวกเขาหมดหน้าที่แล้วและเป็นเพียงข้อตกลงในการอยู่ร่วมกัน หรือค้นหาความกล้าที่จะสร้างความสัมพันธ์ใหม่ ซึ่งไม่ได้ไม่จำเป็นอีกต่อไป แต่โดยการเลือกอย่างอิสระของผู้ใหญ่สองคน” เขากล่าว
ในการเลือกอย่างหลัง คุณต้องเริ่มด้วยความซื่อสัตย์ที่เจ็บปวด สารภาพความว่างเปล่านี้แก่กันโดยไม่กล่าวโทษ พูดว่า:“ สำหรับฉันดูเหมือนว่าเราสูญเสียตัวเองไปที่ไหนสักแห่งในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
เรารู้สึกดีและสงบ แต่มันก็เงียบเกินไป มาลองค้นหาความหมายใหม่ๆ เพียงเพราะเราคือสิ่งที่เราเป็น”
จำสิ่งที่เชื่อมโยงคุณไว้ตั้งแต่แรก ก่อนการจำนองและการประชุมผู้ปกครองและครู ตอนนั้นคุณฝันถึงไอเดียบ้าๆ อะไร? คุณฝันถึงอะไรเมื่อโลกอยู่ใกล้แค่เอื้อม?
บางทีอาจถึงเวลาที่จะนำความฝันเก่าๆ เหล่านั้นออกจากตู้แล้วพิจารณาใหม่ในรูปแบบใหม่ เริ่มรู้จักกันอีกครั้ง
ถามคำถามที่คุณไม่ได้ถามมานานหลายปี: “คุณคิดอย่างไรก่อนเข้านอน คุณกลัวอะไร หนังสือเล่มไหนที่คุณอ่านในปีนี้และคุณจะแนะนำให้ฉันรู้จัก” คุณอาจพบว่าคุณอาศัยอยู่ใกล้กับคนแปลกหน้าซึ่งน่าสนใจอย่างไม่น่าเชื่อ
สร้างโปรเจ็กต์ทั่วไปใหม่ แต่ไม่ใช่โปรเจ็กต์ที่เป็นประโยชน์ (การซ่อมแซม บ้านพักฤดูร้อน) แต่เป็นโปรเจ็กต์เชิงความหมาย อาจเป็นการเป็นอาสาสมัครร่วมกัน สำรวจสาขาใหม่ๆ เขียนบล็อกเกี่ยวกับงานอดิเรกของคุณ หรือเพียงเป้าหมายที่จะเยี่ยมชมสถานที่ใหม่ๆ ยี่สิบแห่งในหนึ่งปี
คุณต้องรู้สึกเหมือนเป็นผู้บุกเบิกอีกครั้ง และไม่ใช่ผู้ดูแลพิพิธภัณฑ์ในชีวิตของคุณเอง สิ่งสำคัญคือต้องนำองค์ประกอบของการทำไม่ได้กลับคืนมาและมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์
ใช้เวลาและเงินไม่ใช่กับสิ่งที่มีประโยชน์สำหรับครัวเรือน แต่กับสิ่งที่จะทำให้เด็กภายในพอใจ: การเดินทางที่เกิดขึ้นเอง, ชั้นเรียนเครื่องปั้นดินเผา, การกระโดดร่ม อะดรีนาลีนและการเอาชนะร่วมกันเป็นสิ่งที่ดีมากในการขจัดสิ่งกีดขวางทางอารมณ์
บางครั้งความหมายก็มาจากการทบทวนอดีตร่วมกัน ดูอัลบั้มเก่าๆ จำช่วงเวลาที่ตลกและยากลำบาก เล่าเรื่องราวที่คุณแบ่งปันให้กันและกันอีกครั้ง คุณจะประหลาดใจที่คุณจำเธอได้แตกต่างออกไป และการค้นพบนี้อาจเป็นจุดเริ่มต้นของบทสนทนาครั้งใหม่
หากคุณไม่สามารถเติมเต็มความสัมพันธ์ด้วยเนื้อหาใหม่ได้ด้วยตัวเอง บางทีคุณควรติดต่อนักจิตวิทยาครอบครัว ไม่ใช่ในฐานะแพทย์สำหรับความสัมพันธ์ที่ไม่ดี แต่เป็นแนวทางในดินแดนใหม่ที่ไม่รู้จักสำหรับคุณทั้งคู่ – ดินแดนแห่งความร่วมมืออย่างมีสติในวัยผู้ใหญ่
การเอาชนะวิกฤติครั้งนี้เป็นสัญญาณบ่งบอกถึงวุฒิภาวะอันเหลือเชื่อของทั้งคู่ นี่คือการเปลี่ยนจากความสัมพันธ์ระหว่างฟังก์ชันไปเป็นความสัมพันธ์เชิงคุณค่า
คุณอยู่ด้วยกันไม่ใช่เพราะต้องทำ แต่เพราะว่าหลังจากผ่านตัวเลือกต่างๆ ทั้งหมดแล้ว คุณจึงเลือกกันและกันอีกครั้ง – ไม่ใช่ในฐานะสหายในการต่อสู้แห่งชีวิตอีกต่อไป แต่ในฐานะเพื่อนร่วมเดินทางในการเดินทางสู่ขอบเขตอันใหม่
แล้วความเงียบก็ไม่น่ากลัวอีกต่อไป เต็มไปด้วยความสงบ ความเข้าใจอันลึกซึ้ง และความสุขอันเงียบสงบจากการที่เดินมาทุกเส้นทางแล้ว ยังมีเรื่องให้เงียบกัน มองไปในทิศทางเดียวกัน
อ่านด้วย
- จะเกิดอะไรขึ้นหากคุณหยุดเปรียบเทียบคู่ของคุณกับผู้อื่น: เมื่อภาพลวงตาของ “ทางเลือกที่ดีที่สุด” ทำลายปัจจุบัน
- เหตุใดความโศกเศร้าของคุณจึงไม่เป็นของเรา: เมื่อการสูญเสียทำให้คู่รักแตกแยกแทนที่จะรวมเข้าด้วยกัน
